Protest pśeśiwo pśesajźenju serbskego duchownego dr. Jensa Buliša zwenka serbskego sedleńskego ruma
Z hobtuženim a njerozměśim smy wótglěd wjednistwa biskupstwa Drježdźany-Mišnjo słyšali, serbskego kapłana dr. Jensa Buliša serbskej katolskej wósaźe we Wotrowje zebraś a zwenka serbskego sedleńskego ruma zasajźiś. Źělimy zjawnje zhuraznjonu starosć wjele pótrjefjonych wósadnych, až se z pśesajźenim kapłana dr. Buliša serbskorěcne dušepastyŕstwo a wózjawjenje kśesćijańskego pósołstwa w maminej rěcy pógóršyjo. Jaden z nejwažnjejšych rěcnych rumow - pó UNESCO hobgrozoneje - serbskeje rěcy se do pšašanja stajijo; ga njejo za kapłana dr. Buliša za zdaśim žednogo serbskorěcnego narownanja. Wótcakujomy toś, až dajo se wjednistwo drježdźanskego biskupstwa w swójom rozsuźenju wjasć wót sensibelnosći a wědobnja zagronitosći za wósebne rěcne pótrjebnosći serbskich wěrjecych.
Mimo togo wótcakujomy wót zagronitych katolskeje cerkwje w Sakskej doźaržanje dogrona nastupajucy w artiklu 10 dogrona mjazy Swětym stołom a Lichotnym krajom Sakska zawězk k "Hoplěwanju serbskich nastupnosćow." Pśeto stajijo se pšašanje, kak ma formulacija artikla 10 – "Katolska cerkwja ma katolski hobwliwowane serbske kulturne pókłady zachowaś a šćitaś." – ze žywjenim dopołniś, gaž serbske duchowne za serbskich wěrjecych w swójich wósadach k dispoziciji njestoje resp. z toś tych wósadow se wótśěguju.
Wót Lichotnego stata Sakskeje, ako drugego dogronowego partnarja, wócakujomy, až wón zagronitych katolskeje cerkwje k doźaržanju dogrona pśiwucujo, jich pśi tom w ramiku swójich móžnosćow pódpěrujo (artikel 10 sada 2) a wót kótaregož hužywa w artiklu 2 rědowany instrument, biskopa pśi "pšašanjach za hobej boka wósebnego huznama" na rozgrono pśepšosyś. Pad kapłana dr. Buliša jo pó našom měnjenju dla swójogo direktnego hustatkowanja na hoplěwanje serbskich nastupnosćow – a to nic jano we wósaźe Wotrow - take pšašanje wósebnego huznama.
Za to powěda teke historiski kontekst. Pśeto wóspjetnje su byli w zajźonosći zagubjeńske personalne rozsudy na njedobro hoplěwanja serbskich nastupnosćow w jadnotliwych wósadach. Nejwěcej prominentny pśikład jo pśisud Jakuba Barta-Ćišinskego, hoporniwje statkujucego dušepastyrja a rownocasnje husegujucego serbskego spisowaśela a žurnalista, kótaremuž cerkwinska hušnosć pśed 120 lětami jo pśisamem dwa lětźasetka zapowěźiła pśistajenje ako duchowny w serbskej wósaźe. Nejmłodšy pśikład jo doněnta był młody duchowny Tomasz Dawidowski, kótaryž jo se pśed 12 lětami pśeśiwo swójej wóli ze serbskeje wósady – teke tegdy jo šło wó Wotrow – pšec pśesajźił. Hob cas nacistiskego režima jo se biskopski ordinariat pódwólił śišćoju mócnarjow a jo pśesajźił wšyknych serbskich duchownych do nimskich wósadow.
Aby se hugótował pśichod katolskeje cerkwje w serbskej Łužycy, jo trjeba, ze zmólkow zachadnosći huknuś a je njewóspjetowaś. Nabóžnosć a narodnosć se w katolskich Serbach mjazsobnje zepěrajotej. Pśistojny dialog k zawěsćenju pśichoda katolskeje cerkwje w serbskem sedleńskem rumje musy byś njasony wót togo dopóznaśa. Wótpósłańce Serbskego sejma buchu wót wěrjecych z Wotrowa wó pódpěru pšosone a stoje, se wě, ako dialogowe partnarje k dispoziciji.